ஆகாயம்

ஆகாய ஜன்னல்
காட்டிடும்
ஆயிரம் ஒளிச் சிதறல்கள்

நித்தம் நிறம் மாறும்
அரங்கத் திரையில்
விரிந்து மறையும்
நட்சத்திர நாடகம்

விழித்திரையை அடைய
எடுத்திடும்
ஒளிவருடம் பல

ரசிக்கத் தொடங்கிய
மனம் அதன்
ரகசியம் அறிய
துடித்திட

வியந்தது போதும் என்
விண்ணில் சற்றே
மிதந்து வருகிறேன்
புவியாளே உன்
அன்பு பிடியை சற்றே
தளர்த்தேன்!

வாண வில்லை
வளைத்து அம்பெய்தி
உன்னை கண்சிமிட்டி
ஏளனம் செய்யும் அந்த
நட்சத்திர கூட்டத்தய்
வென்று வருகிறேன்

கடமை தவறிய
கார்மேகங்களை
கண்டித்து வருகிறேன்

அழிவில் தொடங்கியு
உன் ஆரம்பத்தின்
அதிசயத்தை
அறிந்து வருகிறேன்