பெயர் தெரியாத

பெயர் தெரியாத மரத்தின் கீழ்
சாய்வு நாற்காலியில் சரிந்து
மோட்டாவை உந்தி தாங்கி
ஓய்வு யோகத்தில் திளைத்திருந்தேன் !

இயற்கையின் இனிமையில்
மன இரைச்சல்கள் மறைந்திருக்க...
இலைகளின் இடுக்குகளில்
தேடி வந்த ஒளி கீற்றுக்கள்..
மூடிய விழிகளை திறக்க முயல
தேநீர் கோப்பையின் வெம்மை
நாசியை துளைத்தது!

இயற்கையின் காதலை
இன்றைக்காவது தெரிவிக்க
பொங்கிய தைரியத்தில்
மூடியிருந்த முட்டாள் தனங்கள்
கவிதை வடிவமெடுத்தன .

புன்னகை புரிந்த
புதுக்கவிதையை
புகைப்படமாய் புரிந்து விட
போக்கினேன் பொன்னான
தருணங்களை!

நாளைய ஞாபகங்களுக்காக
இன்றைய அனுபவங்களை
விட்டு விடாதேயென்று
புது ஞானம் பிறக்க...
சாய்வு நாற்காலியில்
மீண்டும் சராணகதியடைந்து
சாந்தமானேன்.

பத்து தலையும்
பவித்திரம் அடைந்து
உடைந்த வில்லாய்
உயர்ந்தது !