சியாட்டலில் திரை திருவிழா

சியாட்டலில் இரண்டு மாதங்களுக்கு ஒரு முறை எப்பொழுதாவது ஒரு முறை தமிழ் திரைப்படம் வரும்.அப்படியே வந்தாலும் கூட்டம் மிக குறைவாக தான் இருக்கும். இரண்டு , மூன்று வரிசை நிறைவதே கடினம் தான்.சியாட்டல் தமிழ் சங்கம் ஏற்பாடு செய்தால் மட்டும் கொஞ்சம் கூட்டம் கூடுதலாக வரும். ஆனால் இந்த மூன்று வாரங்களாக வார இறுதியில் தமிழ் திரைப்படம் திரையிடப் படுகிறது. கடந்த வாரம் "கில்லி".இந்த வாரம் "பேரழகன்". வரும் வாரம் "ஆயத எழுத்து". எனவே இது ஒரு "திரை திருவிழா" என் போன்றோருக்கு.

தமிழ் திரைப்படத்தை ஆதரிக்கும் கடையேழு வள்ளல்களில் நானும் ஒருவன்.கடைசியாக் என் மகளுடன் ஆசை ஆசையாய் "பாய்ஸ்" பார்த்து நெளிந்து நொந்து போயிருந்தேன். இருந்தாலும் , இந்த "திரை திருவிழா" மீண்டும் என்னை படம் பார்க்க தூண்டி விட்டது.

தமிழ் படம் திரையரங்கில் வந்து பார்க்க மாட்டேன் என்று சபதமெடுத்து ( என்ன மாதிரி வினோத சபதம். படம் "DVD"-ல் பார்க்கலாமாம், ஆனால் திரையரங்கில் பார்க்க மாட்டார்களாம்.)

ஒரு வருடமாக "லொல்லு" செய்து வந்த மனைவியை ஒரு வழியாக சமாதானம் செய்து , இரண்டு வயதான அருமை புதல்வன் என்ன பாடுபடுத்த போகிறானோ ( திரையரங்கிற்கு அவனின்
முதல் வருகை) என்ற கவலையுடன் ,முதல் வாரம் "கில்லி" சென்றோம். படம் அருமை. ( "A","B","C" எந்த சென்டருக்கு எடுக்க பட்ட படமானால் ரசிக்கும் தன்மை எனக்கு உண்டு).

என் பையனுக்கும் படம் பிடித்திருந்தது , படத்தின் வெற்றி. "அப்பா , கார் மூவி நல்லாக்கு" என்பது அவனின் மழலை கருத்து. இப்படித்தான் , என் மகள் இரண்டு வயதாயிருக்கும் போது ,

சிங்கப்பூரில் " ஜீன்ஸ்" பார்க்க கூட்டி சென்றிருந்தோம்.அவளும் அப்பொழுது பாடல்களை ரசித்து கண் சிமிட்டாமல் பார்த்தாள்.

முதல் அனுபவம் தந்த நம்பிக்கையில் , அடுத்த வாரம் "பேரழகன்" சென்றோம். என் மகன் கொஞ்சம் தொல்லை கொடுத்து விட்டான்."second half OK" என்பது என் 7 வயது மகளின் தோழியின் கருத்து."Ugly யாக இருந்தாலும் Goodd people அழகுதான்" இது என் மகள் கண்டு பிடித்த moral of the story.

வரும் வாரம் "ஆயத எழுத்து". செல்லலாமா , இல்லை "DVD அல்லது cassette"க்கு பொறுத்திருக்கலாம என்று யோசிக்க வைத்தது , இணையத்தில் சுழன்று வந்த விமர்ச்சனங்கள். ஆனால் அருணின் பதிவை பார்த்தபின் , திரையரங்கு சென்று பார்த்து விடுவது என்ற முடிவிற்கு வந்து விட்டேன்.

இது மாதிரி குழப்பங்களை தவிர்க்க , எந்த விமர்ச்சனமும் வருவதற்குள் , முதல் நாள் , முதல் காட்சி பார்த்து விடுவது என் வழக்கம்.என்ன செய்வது , சியாட்டலில் எல்லா படமும் தாமதமாகத் தான் வருகிறது.

மானாமதுரையில் இருந்த வரை சுற்று வட்டாரத்தில் படம் ரிலீஸ் ஆகும் ஊருக்கு ( பரமக்குட்டி , இராமநாதபுரம் , மதுரை) நண்பர் பட்டாளங்களுடன் வேன் எடுத்துக் கொண்டோ அல்லது பேருந்திலோ சென்று விடுவது வழக்கம். காரைக்குடி வந்த பின் , பெரும்பாலும் படங்கள் அங்கேயே வெளியிடப் பட்டு விடுவதால் , முதல் நாள் ஆஜர் கொடுப்பதில் பிரச்சனை இருக்காது.
"தளபதி" மட்டும் அங்கு ரிலீஸ் ஆகவில்லை. அதனால் ராஜ்குமார் அண்ணன் மற்றும் அவரது நண்பர்களுடன் புதுக்கோட்டை சென்று பார்த்தேன். ( தேர்வு காலத்தில்).

எனது அக்காள் தலை தீபாவளிக்கு வீட்டிற்கு வந்திருக்க , அதி காலையில் கிளம்பி படம் பார்க்க சென்ற நான் , இரவு அனைவரும் தூங்கிய பின் தான் வந்து சேர்ந்தேன் என்றால் என் கலை பற்றை என்ன என்பது. என் பெற்றோரின் சகிப்பு தன்மையை என்ன என்று மெச்சுவது.

ஒரே நாளில் மூன்று படங்கள் , ஒரு வாரத்தில் ஏழு படங்கள் ,ஒரே படத்தை பதினாறு முறை பார்த்தவன் என்ற பெருமை எனக்கு உண்டு. இதெல்லாம் கல்லூரி வரும் வரை தான்.
கல்லூரி வந்த பின் தான் தெரிந்தது , எனக்கு "அப்பன்கள்" நிறையப் பேர் இருக்கிறார்கள் என்று.